2-16-4 ويژگيها و حداقل حدود قابل قبول

چسبها، سيلرها و درزبندها بايد از نظر شكل ظاهري، يكنواخت و عاري از آلودگي باشند و هيچ گونه آثار كهنگي و فساد در آنها ديده نشود. در مورد موادي كه عمر شيميايي آنها محدود است، نبايد تاريخ مصرف مجاز منقضي شده باشد. مقاومت مواد مصرفي در كارها بايد متناسب با محل مصرف آنها باشد و از آنچه در نقشه‌ها و دستورالعملها مشخص شده، كمتر نباشد. جذب آب، ميزان حل شدن در آب، تخلخل، پايداري در برابر هوازدگي (اثر گازهاي O2 ، O3 ، CO2 ، CO ، SO3 ، SO2، بخار آب، وزش باد، پرتوهاي خورشيدي و مانند اينها)، اسيدها، قلياها، حلالهاي شيميايي، سوختها و روغنها و ساير مواد شيميايي در مواردي كه چسبها، سيلرها و درزبندها در معرض عوامل گوناگون قرار مي‌گيرند، بايد با استانداردهاي مربوطه تطابق نمايد. در كفهاي پر آمد و شد و پله‌ها پايداري مواد درزبندي در برابر سايش و ضربه، بايد با مورد مصرف آن متناسب باشد. مواد درزبندي درزهاي قائم بايد از نوع ناخميده[1] و در كفها از نوع خود‌ترازشو[2] انتخاب شوند. چسبها، سيلرها و مواد مصرفي در اين بخش، بايد متناسب و نزديك به موادي باشد كه در مجاورت آنها قرار مي‌گيرند، تا از جدا شدن آنها از يكديگر جلوگيري شود.

ويژگيهاي مواد درزبند با توجه به محل مصرف آنها شامل دور شيشه پنجره‌ها، نورگيرهاي سقف، درزهاي ديوارهاي پرده‌اي[3]، بتن، مصالح بنايي، سنگ، موزائيك و نظاير آن، بايد به شرح زير باشد:

الف:  درزبند بايد قابل چسبيدن به سطوح مورد تماس باشد.

ب:   در دامنه وسيعي از تغييرات درجه حرارت، داراي كارايي لازم باشد.

پ:   دور درزبندهاي غير جامد، پوسته كشسان محكمي تشكيل شود و مغز آن خم‌پذير بماند.

ت:   تغييرات عرضي درز يعني انقباض و اتساع آن را تحمل كند.

ث:   قابليت ارتجاعي كافي داشته باشد.

ج:    نسبت به آب و مواد شيميايي حساس نباشد.

چ:    قابليت تبخير مواد فرار آن كم باشد.



[2]. Self-Levelling

[3]. Curtain Wall