5-10-5 بررسي بتن‌هاي با مقاومت كم

در صورتي كه بر اساس آزمايشهاي مقاومت آزمونه‌هاي عمل آمده در آزمايشگاه، مطابق زير بند 5-10-4 معلوم شود كه بتن بر رده مورد‌نظر منطبق نيست و غير قابل قبول است، بايد تدابيري به شرح زير براي حصول اطمينان از ظرفيت باربري سازه اتخاذ شود:

الف:  در صورتي كه با استفاده از تحليل موجود سازه و بازبيني طراحي، بتوان ثابت كرد كه ظرفيت باربري سازه به ازاي مقاومت بتن كمتر از مقدار پيش‌بيني شده هم قابل قبول است، نوع بتن از نظر تأمين مقاومت سازه قابل قبول تلقي مي‌شود.

ب:   در صورتي كه شرط بند ”الف“ برآورده نشود، ولي با انجام تحليل و طراحي مجدد بتوان ثابت كرد كه ظرفيت باربري تمامي قسمتهاي سازه با فرض وجود بتن با مقاومت كمتر در قسمتهاي احتمالي قابل قبول خواهد بود، نوع بتن از نظر تأمين مقاومت سازه قابل قبول تلقي مي‌شود.

پ:   در صورتي كه شرايط بندهاي ”الف“ و ”ب“ برآورده نشوند، لازم است روي مغزه‌هاي گرفته شده از بتن در قسمتهايي كه احتمال وجود بتن با مقاومت كمتر داده مي‌شود، آزمايش به عمل آيد. اين آزمايشها بايد با روش ”آزمايش مغزه‌هاي مته شده و تيرهاي اره شده“ (د ت 625) مطابقت داشته باشند. براي قسمتهايي از سازه كه نتايج آزمايشهاي آزمونه‌هاي عمل آمده در آزمايشگاه مربوط به آنها شرايط پذيرش بتن مذكور در بند 5-10-3-3- (ب) را برآورده نكند، بايد سه مغزه تهيه و آزمايش شود.

ت:   اگر بتن در شرايط بهره‌برداري از ساختمان، خشك باشد، بايد مغزه‌ها به مدت 7 روز در هوا با دماي 16 تا 27 درجه سلسيوس و رطوبت نسبي كمتر از (60%) خشك شوند و سپس مورد آزمايش قرار گيرند. اگر بتن در شرايط بهره‌برداري از ساختمان، مرطوب يا غرقاب باشد، بايد مغزه‌ها به مدت حداقل 40 ساعت در آب غوطه‌ور شوند و سپس به صورت مرطوب مورد آزمايش قرار گيرند.

ث:   در قسمتهايي از سازه كه مقاومت بتن از طريق آزمايش مغزه‌ها ارزيابي مي‌شود، در صورتي بتن از نظر تأمين مقاومت قابل قبول تلقي مي‌شود كه متوسط مقاومتهاي فشاري سه مغزه حداقل برابر 85/0 مقاومت مشخصه باشد و به علاوه مقاومت هيچ‌يك از مغزه‌ها از 75/0 مقاومت مشخصه كمتر نباشد. براي كنترل دقت نتايج مي‌توان مغزه‌گيري را تكرار كرد.

ج:    در صورتي كه شرايط بند ”ث“ برآورده نشوند و ظرفيت باربري سازه مورد ترديد باقي بماند، بايد آزمايش بارگذاري روي قسمتهاي مشكوك به عمل آيد يا اقدامات مقتضي ديگري صورت گيرند.