12-1 كليات
حالت خميري ملات تأثير زيادي در سهولت كاربرد و راحتي اجراي اندودكاري دارد. حالت خميري ملات بايد به اندازهاي باشد كه در كمچه و ماله گير كرده و با كمچه و ماله به راحتي پخش شود، لذا مقدار ماده چسباننده همچون سيمان، آهك و گچ بايد حدوداً (15%) بيشتر از فضاي خالي بين ذرات ماسه باشد. فضاي خالي بين ذرات ماسه حدوداً (30%) تا (40%) حجم ماسه را تشكيل ميدهد. از طرفي براي صرفهجويي در ميزان ماده چسباننده، ماسه بايد داراي منحني دانهبندي مناسب باشد تا حداقل فضاي خالي بين سنگدانهها حاصل آيد.
با توجه به طبقهبندي شن و ماسه كه در بند 12-1-1 ذكر گرديده، براي مخلوط حاصل از 4 حجم ماسه درشت و 2 حجم ماسه متوسط و 1 حجم ماسه ريز حداقل فضاي خالي تأمين خواهد شد. در ملات معمولي حجم ماده چسباننده برابر فضاي خالي بين ذرات ماسه ميباشد. در ملات پرمايه حجم ماده چسباننده بيشتر از فضاي خالي بين ذرات ماسهاي و در ملات كممايه از اين حد كمتر است. ملات پرمايه هنگام سفت شدن انقباض يافته و در قشرهاي ضخيم ترك ميخورد. ملات معمولي داراي انقباض ناچيز بوده و به ندرت در قشرهاي ضخيم ترك ميخورد. ملات كممايه عملاً منقبض نميشود يا انقباض آن ناچيز است، از اين رو ضخامت قشرها و تعداد آنها بايد مطابق حدودي باشد كه تعيين شده است.