3-3-3 انواع خاكريزي
بسته به نوع استفاده و عملكرد، خاكريزي به دو بخش خاكريز باربر و خاكريز پركننده تقسيم ميشود.
3-3-3-1خاكريزهاي باربر[1]
خاكريز باربر به خاكريزي اطلاق ميشود كه بارهاي استاتيكي وارده از شالوده و كف ساختمان و نيز بارهاي ديناميكي حاصل از ماشينآلات و تأسيسات را تحمل نمايد. اين خاكريزها بايد در دوران بهرهبرداري از ساختمان بارهاي وارده را به بستر خود منتقل نمايند. مصالح به كار گرفته شده در خاكريزي و نحوه كوبيدن، بايد مطابق مشخصات مندرج در اين فصل باشد تا قابليت تراكم[2] بعدي خاك به حداقل ممكن رسيده و خاكريز به نحو احسن عمل نمايد. نكات مهمي كه بايد در اجراي خاكريزهاي باربر رعايت شوند، به شرح زير است:
ـ مصالح مناسب با توجه به دستورالعملهاي مندرج در بند (3-3-1) انتخاب شود.
ـ ضمن توجه به نوع خاك و انتخاب ماشينآلات مناسب، تراكم خاك به نحو مطلوب انجام شود.
ـ بستر آماده شده خاكريزي بايد داراي ظرفيت باربري كافي[3] براي تحمل بارهاي وارده باشد.
ـ خاكريز بدون نشست و يا حتيالامكان نشست آن در حد مجاز باشد.
ـ اجراي خاكريزي بر روي بسترهايي كه داراي خاكهاي قابل انقباض[4] هستند، مجاز نيست و بايد اين خاكها با مصالح مناسب جايگزين شوند.
ـ به كار بردن رسهايي با خاصيت خميري و قابليت تورم زياد[5] در خاكريزي مجاز نيست.
ـ كنترل بستر خاكريزي با رعايت مندرجات مشخصات فني خصوصي و مندرجات بند (3-4-2) اين فصل قبل از اجراي عمليات خاكريزي ضروري است.
3-3-3-2 خاكريزهاي پر كننده[6]
براي پر كردن اطراف پي ساختمانها، ديوارهاي حايل، ترانشه لولهها و مشابه آن از خاكريزهاي پر كننده استفاده ميشود. كيفيت مصالح در اين خاكريزها بايد با مندرجات بند (3-3-1) اين فصل مطابقت نمايد. خاكهاي حاصل از گودبرداري و عمليات خاكي، بايد در صورت مناسب بودن به مصرف برسند. در غير اين صورت بايد با نظر و تأييد دستگاه نظارت از خاك قرضه مناسب براي خاكريزي استفاده شود. در صورت عدم دسترسي به خاك مناسب با تأييد قبلي دستگاه نظارت ميتوان از مصالحي نظير بتن سبك و شفته آهكي استفاده نمود.
رعايت نكات فني مندرج در اين فصل براي تسطيح و كوبيدن اين خاكها توسط پيمانكار الزامي است.