3-3-4 كنترل رطوبت خاكريزها
3-3-4-1 خاكريزهاي با مصالح ريزدانه
قبل از اجراي عمليات تراكم در خاكريزها، مصالح ريزدانه بايد داراي رطوبت بهينه باشد. رطوبت بهينه بايستي بر اساس روش پروكتور استاندارد كنترل شود. بهتر است رطوبت در محل قرضه به خاك اضافه شده و پس از حمل و پخش، رطوبت در محل كنترل شود. اضافه نمودن آب براي تأمين رطوبت در محل اجرا با توجه به نوع مصالح بايد مورد موافقت دستگاه نظارت قرار گيرد. بايد براي اندازهگيري وزن مخصوص خاك در محل از روش مخروط ماسه مطابق استاندارد (191- T ) استفاده شود. تعيين رطوبت بهينه و تراكم به روش پروكتور استاندارد صورت ميگيرد. چنانچه قرار است به روش ديگري اقدام شود، بايد جزئيات در مشخصات فني خصوصي ذكر شود.
در صورت تأييد دستگاه نظارت ميتوان درصد رطوبت را در مورد خاكهاي چسبنده[1]، (1%) تا (2%) كمتر و در مورد خاكهاي قابل تورم[2]، (1%) تا (2%) بيشتر از رطوبت بهينه[3] اختيار نمود. در هر حالت عمليات تراكم تا حصول وزن مخصوص مورد نظر ادامه مييابد. در موارد خاص كه با توجه به نوع خاك و مرغوبيت آن تغييراتي در نحوه تراكم يا رطوبت آن مورد نظر باشد، بايد موضوع توسط آزمايشگاه مورد تأييد كارفرما، مطالعه و دستورات لازم توسط دستگاه نظارت به پيمانكار داده شود.
3-3-4-2 خاكريزهاي با مصالح درشتدانه
ميزان تراكم و رطوبت بهينه خاكريزي با مصالح درشتدانه نظير مصالح ماسهاي، شني و مخلوط شن و ماسه بايد توسط آزمايشگاه مورد تأييد كارفرما مشخص شود. ميزان اين تراكم، با توجه به استاندارد ASTM D2049 مشخص ميشود.
3-3-4-3 خاكريزهاي با مصالح رودخانهاي
ميزان تراكم و رطوبت بهينه اين نوع خاكريزي، بايد با توجه به نوع مصالح و درصد مواد ريزدانه توسط آزمايشگاه مشخص شود. روش آزمايش، روش پروكتور استاندارد ميباشد.