2-7-1 تعاريف

واژه سيمان يا سيمنت[1] در معني كلي، بر هر يك از مواد گوناگوني كه براي چسباندن اجسام مختلف به كار مي‌رود، اطلاق مي‌شود و به مفهوم عنصر يا عامل پيوند دهنده يا چسباننده نيز آمده است.

چسباننده‌هاي ساختماني شامل گچ، آهك، قير، سيمان پرتلند، بتانه‌ها و مانند اينها مي‌شود كه مي‌توان آنها را به دو گروه كلي چسباننده‌هاي آبي (يا هيدروليك) و چسباننده‌هاي هوايي تقسيم‌بندي نمود. گروه اول چسباننده‌هايي هستند كه با آب تركيب مي‌شوند، دوغابشان در هوا و در آب سفت و سخت مي‌شود و در آب پايدار و سخت مي‌مانند. به اين ترتيب با وجود اينكه گچ در نتيجه تركيب با آب سفت و سخت مي‌شود و براي گرفتن و سخت شدن به هوا نيازي ندارد، به علت اينكه محصول به دست آمده قابليت دوام طولاني در برابر آب را ندارد و به مرور در آن حل مي‌شود، جزو گروه چسباننده‌هاي آبي قرار نمي‌گيرد.

چسباننده‌هاي هوايي براي گرفتن و سفت و سخت شدن و سخت ماندن به هوا نياز دارند. گرچه ملات آهك هوايي پس از سخت شدن در برابر آب پايدار است، ولي چون براي سفت و سخت شدن به دي‌اكسيدكربن هوا نياز دارد، از چسباننده‌هاي هوايي به شمار مي‌رود.