5-6-3 حمل بتن ساخته شده توسط بتن‌ساز مركزي[1]

روشهاي زير براي حمل بتن ساخته شده توصيه مي‌شود:

5-6-3-1 تراك ميكسر

مي‌توان بتن ساخته شده در بتن‌ساز مركزي را با تراك ميكسر حمل نمود. تراك ميكسر بايد بعد از بارگيري با سرعت هم زدن يا ثابت بسته به فاصله حمل حركت نمايد. كل زمان حمل، نبايد از مدتهاي مندرج در بند 5-6-2 تجاوز نمايد و حجم بتن حمل شده، نبايد از (80%) ظرفيت اسمي تراك ميكسر بيشتر باشد.

5-6-3-2 تراك با جام ثابت[2]

در اين روش جام بتن با همزن يا بدون همزن با بازشو از بالا يا از كف بر روي تراك حمل مي‌شود. سيستم داراي دريچه تخليه و ويبراتور در محل تخليه براي تأمين جريان منظم بتن مي‌باشد. اين روش، خاص جاده‌هاي هموار است و زمان حمل، نبايد از 45 دقيقه تجاوز نمايد.

5-6-3-3 جام انتقال با ريل

هنگامي‌كه محل مصرف به كارگاه ساخت بتن نزديك باشد، معمول‌ترين روش براي انتقال بتن‌هاي حجيم، استفاده از جام، ريل و كابل است. بايد هنگام حمل و تخليه با جام دقت شود كه جداشدگي در اجزاي متشكله بتن رخ ندهد. زمان حمل با روشهاي فوق نبايد از 45 دقيقه تجاوز نمايد.

5-6-3-4 روش دستي

حمل بتن با انواع چرخهاي دستي، فرغون و دامپر مجاز نيست، مگر در كارهاي كوچك كه حجم ساخت بتن از 300 ليتر در هر نوبت تجاوز ننمايد، رده بتن از C20 پايين‌تر و فواصل حمل كوتاه باشد (كمتر از 120 متر براي دامپر و 60 متر با چرخ دستي بدون موتور)، شرايط جوي مساعد بوده و قبلاً تأييد دستگاه نظارت كسب شده باشد. وسايل مزبور بايد داراي چرخهاي لاستيكي بوده، مسير حمل كاملاً صاف و افقي باشد و حمل با دقت كامل انجام شود تا جداشدگي اجزاي بتن رخ ندهد.

5-6-3-5 ناوه شيبدار[3]

ناوه شيبدار، بايد فلزي يا داراي روكش فلزي بوده، كاملاً آب‌بند باشد و شيب آن، ثابت و به گونه‌اي اختيار شود كه هنگام حمل، عمل جدايي در اجزاي بتن حادث نشود. در انتهاي ناوه، بايد قيف قائم براي تخليه بتن به قالب پيش‌بيني شود. با توجه به شرايط آب و هوايي محل كار، كنترل اسلامپ و ساير مشخصه‌هاي اصلي بتن توسط دستگاه نظارت صورت مي‌گيرد.



[2]. Stationary Truck Body

[3]. Chute