8-3-1 كليات

در فضاهاي زيست و كار بر طبق آيين‌نامه‌ها و مقررات ساختماني، حدود قابل قبولي براي سر و صدا وجود دارد و چنانچه شدت صدا از حد مزبور بالاتر رود، آسايش و سلامتي ساكنين دچار مخاطره خواهد شد. از اين رو عايقكاري صوتي يا صدابندي ساختمانها امري الزامي و ضروري است، صدابندي ساختمان بر دو اصل استوار است:

الف:  كاهش سر و صداي ناخواسته در هر فضا از راه جذب هرچه بيشتر آن با مصالح آكوستيكي.

ب:   جلوگيري از انتقال صوت از خارج يا داخل ساختمان به اطاقها از راه ديوارها، درها، پنجره‌ها و سقفها.

مصالح متخلخل كه براي عايقكاري حرارتي ساختمانها مصرف مي‌شوند، عموماً جاذب صوتي مناسبي نيز مي‌باشند، ولي معمولاً در برابر عبور صوت ضعيف‌اند، اين نكته معمولاً از سوي طراحان در نظر گرفته نمي‌شود. در عبور صوت از ميان يك ديوار سخت مانند ديوار بتني يا آجري و اندودهاي روي آنها، تمامي ديوار در اثر امواج صوتي به لرزه در مي‌آيد و ديوار لرزان، خود منبع ثانوي براي توليد صدا مي‌گردد.

به اين ترتيب هرچه ديوار سنگين‌تر باشد، لرزش آن دشوارتر شده و صداي كمتري از خود عبور مي‌دهد. براي مثال چنانچه وزن ديوار ساخته شده از مصالح بنايي حدود 50 كيلوگرم در هر مترمربع باشد، به اندازه 26 دسيبل از شدت صوت مي‌كاهد، چنانچه ضخامت ديوار را دو برابر كنيم، به اندازه 9 دسيبل ديگر به عايق صوتي اضافه خواهد شد. به همين ترتيب هر افزايش ضخامت به اندازه دو برابر، تنها 9 دسيبل در افزايش كفايت عايق صوتي مؤثر خواهد بود. بديهي است هنگامي كه عايقكاري صوتي زيادي موردنظر باشد، ضخامت ديوار افزايش چشمگيري پيدا خواهد كرد كه مقرون به صرفه اقتصادي نيست. در اين حالت مي‌توان با ايجاد فاصله هوايي بين دو تيغه نازك، اقدام به عايقكاري صوتي نمود.

همچنين در مورد پنجره‌ها به جاي يك شيشه مي‌توان دو يا سه شيشه نصب كرد يا به جاي يك پنجره، دو پنجره براي ساختمان در نظر گرفت. در پنجره‌ها علاوه بر تعداد و ضخامت شيشه‌ها، نحوه نصب و درزبندي آنها نيز در عايقكاري صوتي مؤثر است.